|
Umudun elçisi bir an diğerlerinden fırsat bulup da uğramadı çaresizliğime.
Duymadı yaşadıklarımı. Herkese uzanan O el sanki esgeçmişçesine sıyrılıp gitti yanımdan.
Bazen duaların ve birşeyi çok istemenin işe yaramadığını görür insan. Küsersin Tanrıya,
yeni bir umut daha mı der; vazgeçersin savaşmaktan. Yüzündeki mimiklerin yorulur, düşer yüzün
yerlere.Yeni bir başlangıç gelemz içinden, zira yeni başlangıçlara kapını kapayalı çok olmuştur.
Ne vicdanın bırakır ne de yüreğin. Attığın her adımda çıkagelir karşıdan.Sıyrılırsın içinden
geçenlerden.Uzaklaşırsın en sevdiğinden. Hani! doğan hergün beraberinde getirdiği sıkıntıların
çözümünü de tam olarak işitmesemde fısıldıyordu kulağıma... Şimdilerde o fısıltıyı bile
duyamıyorum.
Ben yine ben olalı yine mutsuzum, yine dün yüzünden yarınımdan umutsuzum.
Ne gitmek çözüm ne de kalmak. Ne bırakmak herşeyi ne de dört elle sarılmak.
Sonu gelmezken sıkıntıların yürüyorum kaldığım yerden. Bazen bir toz bulutu olup yok olmak
istiyorum.Hiç yaşamamışçasına vazgeçip yok olmak istiyorum.
Dedim ya mutsuzum şimdi. Umarım gelip geçer tüm bu olumasuzluklar,
yarını bulurum yeniden.
|
